شعر گفتن، مشق عشق است.
زينب خزايي پول متولد 22مرداد1362 شهر پول ازتوابع منطقه کجور ازشهرستان نوشهراستان مازندران مي باشد.
علاقه ي من به ادبيات تقريبا از دوران نوجواني در من شکل گرفت.شروع کارم با قطعات ادبي بودکه کم کم به نوشته هايم آهنگ دادم و به اشعار نو نيمايي روي آوردم.
رقص پروانه ها” منتخبي از اشعار اين جانب است که در قالب 42 شعر کوتاه که در نهايت سادگي و صميميت سروده شده است اثري که از منظر خوانندگان مطمئنا در خور توجه و شايسته ي مطالعه مي باشد.قالب شعرهاي اين کتاب اکثرا کوتاه ويا سپيد است .امروزه با پديده سپيده سرايي به شکل گسترده ايي روبرو هستيم و هزاران نفر از جوانان ما دراين قالب شعري فعال هستند اما متاسفانه اهميت اين پديده ناديده گرفته مي شود. مي توان گفت شعر نيمايي دعوت به سوي يک نگاه و بينش تازه است البته اين دعوت از ديد شاعران مختلف متفاوت است.هرکدام ازشعرهاي من توصيفي است از يک گوشه از زندگي من و عاطفه و نگي درشعرهايم موج مي زند. هر اتفاقي براي من دستمايه ي شعر بود و هست و سعي نمودم بامضامين مدنظر خودم به آن پرو بال شاعرانه بدهم.شعر درواقع تلاشي است تا شاعر درماني براي دردهاي احتماليش بيابد و به درمان خود بپردازد.مولوي چه خوب ميگويد”هين سخن تازه بگو تا که جهان تازه شود” با شعر مي توان جهان يک نفر تغيير دادچرا که بيان احساسات ناگفته ي انسان ها با زبان شعر ممکن خواهد شد.
و اينک شعر رقص پروانه ها:
پلک هاي پروانه اي
در باد مي رقصيد
آتش آمد خاکسترش کرد
دود شد و هوارفت
ديگر درباد هيچ
پروانه اي نمي رقصد اينجا
درباره این سایت